Weer een ervaring rijker

Hogsback is een kleine plek meer in de bergen van zuid afrika maar nog wel aan de kust. Voor ik in hogsback aan kwam was ik voor 1 nacht en dag in east londen waar ik me voor ht eerst eenzaam voelde (inmiddels weer 2 weken geleden, maar goed, wel een interessante ervaring om over te schrijven). Het hostel was leeg, en er was niets te beleven. Dus ik dacht, laat ik een strand dag houden. Was tenslotte ook brak van ht stappen in port elizabeth. Dus ik ging op pad naar het strand. Echter was ik de enige blonde, blanken en er was niemand die lekker in bikini op het strand lag te bakken. Goed, toch een poging gewaagd en eerst maar in kleding op ht strand gaan liggen. En zelfs toen voelde ik me erg bekeken. Dus ja, maar weer terug gegaan naar dat saaie hostel. (In sommige plekken in zuid afrika kan je als blonde, blanken erg interessant zijn. Zo was ik, op nieuw jaarsdag met 2 duitse meiden van de talenschool, naar het strand gegaan in coffeebay. Het was duidelijk een internationale feestdag. Ht hele strand en de hele zee was vol met donkere mensen. Wij childe dus een beetje afgelegen van de menigte, maar dat maakte niet uit. Tot irritants aan toe kwamen er dronken afrikanen naast ons zitten om fotos te maken. Blijft toch apart, er zijn namelijk ook echt genoeg blanken afrikanen..)
Om weer terug te komen op mn verhaal, de volgende dag vertrok ik naar hogsback. Een super mooi hostel en prachtige omgeving. Genoeg leuke mensen, maar bleef een beetje in de eenzame sleur hangen. Hierdoor kon ik aan ht begin ook niet genieten van de prachtige plek waar ik op dat moment was. ' Oke, dit was wat je wilde ervaren toch? Dat is toch de ervaring van alleen reizen'? Nou op dat moment begreep ik even echt niet meer wat er zo leuk is aan alleen reizen. Ik verlangde echt naar iemand vertrouws, iemand die je goed kent. Ik moest me zelf er echt toe zetten niet te gaan zitten sippen op mn kamer en gewoon naar de bar en de mensen te gaan. En natuurlijk was dat een goede zet. Heb een leuke avond gehad met een groep mensen uit johannesburg.
Mijn dip heeft dus uiteindelijk maar 2 dagen geduurd. Maar moet wel zeggen dat het me heeft verbaast dat ik me zo depressief kon voelen op een eignlijk ongelooflijk mooie plek. Nu weet ik wat mensen voelen die depressief zijn. Vreselijk zeg. Gelukkig voel ik me weer goed en zie ik ook de lol weer in van het alleen reizen. En wat is er dan zo leuk aan alleen reizen zal je je misschien afvragen. Het feit dat je gewoon veel meer mensen ontmoet. Ik wil namelijk niet alleen zijn dus je moet wel contacten maken en vrienden maken. En uiteindelijk maak je de leukste dingen mee, met andere backpackers maar vooral ook veel met locals.